تفاوت لوپوس و ام اس (MS) چیست؟
مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس و لوپوس هر دو سیستم ایمنی را درگیر می‌کنند و ممکن است گاهی علائم مشابهی ایجاد کنند. بااین‌حال، این دو بیماری شرایط جداگانه با ویژگی‌های متمایزی دارند. علائم مولتیپل اسکلروزیس (MS) به این دلیل ظاهر می‌شوند که بدن به سلول‌های عصبی در مغز و نخاع حمله می‌کند. این آسیب در نحوه ارتباط بدن با مغز اختلال ایجاد می‌نماید.
لوپوس نیز یک بیماری خود ایمنی است که باعث می‌شود سیستم ایمنی به نواحی مختلف بدن مانند پوست، مفاصل و اندام‌ها حمله کند. در برخی افراد، لوپوس به سیستم عصبی حمله‌ور می‌شود. امکان ابتلا به ام اس و لوپوس وجود دارد، اگرچه احتمال آن بسیار کم است. در این مقاله در مورد تفاوت لوپوس و ام اس (MS) صحبت می‌کنیم.
تفاوت لوپوس و ام اس (MS) در علائم
علائم هر دو بیماری ام اس و لوپوس تشدید می‌شوند و از بین می‌روند. علائم ممکن است متفاوت باشند و در طول زمان بدتر شوند. در فرد مبتلا به ام اس، سیستم ایمنی به سلول‌های عصبی حمله می‌کند و به غلاف محافظ آن‌ها آسیب می‌رساند. این امر ارتباط مغز و بدن را سخت‌تر کرده و ممکن است منجر به علائم عصبی زیر شود:
- بی‌حسی غیرقابل توضیح، گاهی اوقات در اندام‌ها
- مشکلات بینایی مانند تاری دید یا دوبینی
- سرگیجه
- مشکل در تعادل
- ضعف در اندام‌ها
لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که می‌تواند باعث التهاب در نواحی مختلف بدن ازجمله سیستم عصبی شود. لوپوس همچنین می‌تواند به پوست، مفاصل و اندام‌ها حمله کند. به گفته بنیاد لوپوس، بسیاری از دانشمندان بر این باورند که این بیماری ناشی از ترکیبی از هورمون‌ها، ژنتیک و عوامل محیطی است.
شایع‌ترین علائم لوپوس عبارت‌اند از:
- بثورات پوستی
- مفاصل دردناک یا متورم
- تب‌های غیرقابل توضیح
- ریزش مو
علائم زیر زمانی که لوپوس سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بیشتر دیده می‌شود اما در افراد مبتلا به ام اس کمتر مشاهده می‌شود:
- سردرد
- تغییرات در شخصیت
- تشنج
- سکته
این دو بیماری دارای علائم مشترکی مانند خستگی هستند. افراد مبتلا به این بیماری‌ها نیز می‌توانند دردهای مشابهی را تجربه کنند.
تفاوت لوپوس و ام اس (MS) در تشخیص
هیچ آزمایش تشخیصی استانداردی برای لوپوس یا ام اس وجود ندارد. برای تشخیص هر یک از این بیماری‌ها، پزشک ممکن است مجبور شود سایر علل احتمالی علائم را از بین ببرد.
تشخیص ام اس
آزمایش خاصی برای ام اس وجود ندارد. پزشک در مورد علائم از بیمار سؤال می‌کند. او ممکن است از اسکن MRI برای بررسی آسیب به مغز و نخاع استفاده کند. اگر نتایج هنوز مشخص نیستند، پزشک ممکن است درخواست پونکسیون کمری کند. در حین پونکسیون کمری، پزشک مقدار کمی از مایع نخاع را برمی‌دارد و آن را از نظر آنتی‌ژن MS آزمایش می‌کند.
تشخیص لوپوس
تشخیص لوپوس می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا علائم مشابه بسیاری از بیماری‌های دیگر هستند. اگر پزشک مشکوک باشد که فردی مبتلا به لوپوس است، شاید ابتدا به دنبال علائم التهاب و تورم باشد و در مورد درد بپرسد. بسیاری از افراد دچار بثورات پوستی معمولاً روی گونه‌ها و بینی می‌شوند. این در همه افراد مبتلا به لوپوس ظاهر نمی‌شود اما می‌تواند تشخیص را آسان‌تر کند.
پس از بررسی این شاخص‌ها، پزشکان از آزمایش‌های خون مختلفی مانند آزمایش آنتی‌بادی ضد هسته‌ای برای یافتن نشانگرهای دیگر لوپوس استفاده می‌کنند. تست بیماری بافت همبند AVISE یک آزمایش خون جدید است که از معیارهای آنتی‌بادی برای تشخیص لوپوس استفاده می‌کند. همچنین این مهم ممکن است به پیش‌بینی چگونگی احتمال بروز بیماری و نوع آسیبی که ممکن است در آینده رخ دهد، کمک کند.
اگر علائم نشان دهند که لوپوس بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد، پزشک ممکن است MRI مغز و نخاع را درخواست کند. پزشک روماتولوژیست همچنین ممکن است برای جستجوی نشانه‌های لوپوس در مایع نخاعی درخواست سوراخ کمری کنند. تشخیص صحیح زمان می‌برد اما تضمین می‌کند که فرد درمان صحیحی را دریافت کرده است.
تفاوت لوپوس و ام اس (MS) در درمان
درمانام اس و لوپوس شامل مدیریت علائم، بهبود کیفیت زندگی فرد و جلوگیری از بدتر شدن وضعیت است.
دارو درمانی
پزشک می‌تواند داروهای زیادی را برای درمان ام اس یا لوپوس تجویز کند. دوره درمان مناسب بسته به شرایط، علائم فرد، علل یا خطرات زمینه‌ای و میزان پیشرفت بیماری متفاوت است. داروها می‌توانند التهاب مربوط به ام اس و لوپوس را کاهش دهند و از بدتر شدن بیماری‌ها جلوگیری کنند. علاوه بر این، بسیاری از داروها می‌توانند علائم دیگر هر دو بیماری را تسکین دهند.
ممکن است به موارد زیر به تکمیل درمان پزشکی با تغییرات سبک زندگی کمک کنند:
- کاهش استرس مانند مدیتیشن یا تمرینات تنفسی
- خوردن یک رژیم غذایی سالم و مغذی
- استراحت و آرامش زیاد
- تمرینات کم تأثیری مانند شنا یا یوگا را امتحان کنید
شرایط مزمن می‌توانند فرد را در معرض خطر اضطراب یا افسردگی قرار دهند. صحبت با پزشک در مورد علائم و نحوه تأثیر آن‌ها بر سلامت روان، می‌تواند به کاهش این تأثیر کمک کند.
تفاوت لوپوس و ام اس (MS) در پیش‌بینی آگاهی
پیش‌بینی‌ام اس و لوپوس هر دو دشوار است زیرا پیشرفت آن‌ها از الگوهای تعیین‌شده پیروی نمی‌کند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری‌ها عمر طولانی دارند و می‌توانند علائم خود را مدیریت کنند. ام اس تهدیدکننده زندگی نیست اما می‌تواند خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامتی را افزایش دهد. عوارض نیز ممکن است از درمان ایجاد شوند. همان‌طور که انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس بیان می‌کند، این خطرات و عوارض ممکن است امید به زندگی یک فرد مبتلا به ام اس را در مقایسه با افراد سالم حدود 7 سال کاهش دهد.
بااین‌حال، موسسه ملی بیماری‌های عصبی و سکته مغزی می‌گوید که اکثر افراد مبتلا به ام اس می‌توانند انتظار داشته باشند که به مانند یک فرد بدون ام اس زندگی کنند. بیشتر خطرات قابل‌کنترل هستند. فردی که به‌طور منظم با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود در تماس است، می‌تواند در هر مرحله از بیماری درمان مناسبی دریافت کند.
طبق بنیاد لوپوس، 80 تا 90 درصد افراد مبتلا به لوپوس طول عمر منظمی دارند. بااین‌حال، در موارد نادر، لوپوس می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. شعله‌ور شدن شدید می‌تواند فرد را در معرض خطر نارسایی اندام قرار دهد و منجر به مرگ شود. دریافت درمان منظم و گفتگو با پزشک بهترین راه برای جلوگیری از عوارض است.
آیا می‌توان هر دوی بیماری‌های لوپوس و ام‌اس را داشت؟
احتمال ابتلا هم‌زمان به لوپوس و ام اس وجود دارد. یک منبع مورد اعتماد در سال 2018، چندین گزارش موردی از افرادی که هر دو بیماری را داشتند، منتشر کرد. محققان خاطرنشان کردند که این یک اتفاق نادر است. در برخی موارد لوپوس، بدن به سیستم عصبی حمله می‌کند. این مهم می‌تواند علائمی مشابه علائم ام اس ایجاد کند و ممکن است منجر به تشخیص اشتباهی شود.
کلام آخر
درحالی‌که برخی از شباهت‌ها وجود دارند و علائم ممکن است همپوشانی داشته باشند، ام اس و لوپوس شرایط بسیار متفاوتی هستند. به‌طورکلی، فرد مبتلا به ام اس بیشتر احتمال دارد علائم عصبی مانند بی‌حسی، تاری دید و مشکل در حفظ تعادل را تجربه کند. فرد مبتلا به لوپوس نیز علائمی مانند بثورات و سردرد دارد.
هر دوی این بیماری‌ها همچنین ممکن است تغییرات شناختی یا شخصیتی را تجربه کنند. اگر فردی هر یک از علائم ذکرشده در بالا را داشته باشد، باید برای تشخیص دقیق به روماتولوژیست مراجعه کند. هر کسی که احساس می‌کند تشخیص نادرستی دریافت کرده است، باید این موضوع را با پزشک در میان بگذارد و علائم خود را مجدداً ارزیابی کند.
